Alle bedden in het hotel in het rivierstation van Bjerjozovo zijn ingenomen? Wat nu? De wachtzaal blijft de hele nacht open. Daar dan maar de nacht doorbrengen? We geven onze grote bagagestukken in bewaring om het dorp lichtbepakt te verkennen. Dan komt hij binnen. Een rijzige man die in één blikopslag de situatie begrijpt en uitspreekt. Iedereen die een slaapplaats zocht, is al vertrokken. Hier sta ik dan. Mijn kamer krijg ik niet meer verhuurd. Oksana en ik werpen even een blik naar elkaar. Wat doen we? Vertrouwen we hem? Niet voor de volle 100 procent. Een bed is aanlokkelijker dan de stoelen in de wachtzaal. We stappen zijn wagen in. Net vertrokken, belt hij een vriend aan wie hij zegt dat hij op weg is, dat hij ons gaat afzetten. Het wordt een rit langer dan je voor mogelijk houdt als je weet hoe klein dit dorp is. Pas het ontmoeten van zijn vrouw en dochtertje en het zien van de kamer – inderdaad een meisjeskamer, zo zijn verhaal bevestigend dat hij de kamer verhuurt van zijn oudere dochter die in een andere stad studeert – stellen ons gerust. Snel na onze aankomst verlaten wij het huis, het dorp moet verkend.
In 1953 wordt in Bjerjozovo, en zo voor het eerst in West-Siberië, aardgas gevonden. De proefboringen in deze reusachtige regio worden opgedreven. Nieuw ontdekte gas- en olievelden leiden tot dorpen en steden waarvan sommigen uitgroeien tot grootsteden. Bjerjozovo blijft een dorp. Het herdenkingsmonument op de oorspronkelijke vindplaats moet herinneren aan zijn pioniersrol. Er staan verschillende voertuigen tentoongesteld die de ontginning mogelijk maakten. Daarbij ook de beroemde vrachtwagen ZIL 157. Tussen 1958 en 1992 (of volgens andere bronnen 1994) zouden er zo'n 800 000 van zijn gemaakt. Bovendien zou hij op de wereldexpo van 1958 in Brussel een Grand Prix hebben weggekaapt.
Aangezien het via wegen niet verbonden is met de rest van Rusland en omdat de Ob zo ver noordelijk maar een paar maand per jaar te bevaren is, beschikt het dorp over een heuse luchthaven.
Hoewel maar een voorschoot groot slagen we erin te verdwalen in het dorp. De dame aan wie we de weg vragen, heeft onmiddellijk door dat ik een buitenlander ben. Ze wil me een cadeautje geven als herinnering aan het dorp: een verse, ingezouten vis! Hoewel vegetariër kan ik dit geschenk niet weigeren. Eens op onze kamer kan ik het zelfs niet laten hem even te proeven.
Tekst en foto's: Lieven Vandenhole
