Nu alle formaliteiten vervuld zijn, kan ik verhuizen. Ik blijf wonen op de vierde verdieping, in dezelfde gang. Ik verhuis net voldoende kamers om niet langer dezelfde keuken te mogen gebruiken. Niet dat ik die keuken veel gebruik.
In een studentenvoorziening op nog geen vijf minuten wandelen, bevindt zich zowel een cafetaria als een stolovaja (“refter”). Dat laatste is in Rusland een echt begrip. In Belgische termen begrijp ik dit in de volgende beelden: een studentenrestaurant, een fabrieksrefter, een lunch garden, een refter bij een overheidsdienst, ….
Het merendeel van mijn maaltijden nuttig ik in deze refter. Bij het ontbijten leer ik dat kasha (pap) heel wat ladingen dekt. Afhankelijk van de gebruikte graan- of pseudograansoort gaat het om griesmeel- , havermout- , boekweit- , gerst- of gierstpap.
Vandaag ben ik uitzonderlijk vroeg in de refter die nagenoeg verlaten is. De keukenmedewerksters kunnen het niet laten elkaar te plagen. In een zangerige vrouwenstem weerklinkt: “Natasha”. De eerste keer ligt de klemtoon op de lang verlengde tweede lettergreep. De volgende keren nu eens op deze dan weer op een andere lettergreep. Na elke roep een korte pauze. Elke roep uit een verschillende vrouwenstem, uit een verschillende hoek van de keuken. Het klinkt als een ingestudeerd meerstemmig gezang.
Tekst en foto: Lieven Vandenhole