Leven, 1

Jun 19, 2018

Ik woon in een studentenverblijf dat best te vergelijken is met hoe peda's eruit zagen in mijn studententijd in België. Aan de ingang zitten enerzijds een “onthaalbediende” anderzijds een “wacht”. De ingang is voorzien van kantelpoortjes. Zolang ik geen elektronische studentenkaart heb, moet de wacht iedere keer de poortjes openen. Vanuit zijn afgescheiden bureau een knopje indrukken, is voor sommigen zo'n grote inspanning dat dit niet lukt zonder een een duidelijk hoorbare verveelde zucht te laten weerklinken. Nog eventjes geduld beste mijnheer, ik probeer  mijn studentenkaart zo snel mogelijk in orde te brengen.

Het gelijkvloers – in Rusland is dat de eerste verdieping – verschilt ook van de overige acht verdiepingen door een linnenkamer waar je elke maandag je bedlinnen kan inwisselen voor netjes gewassen exemplaren, door het bureau van de verantwoordelijke voor het studentenverblijf en door een klein cafetaria.

Het aanbod in het cafetaria is te klein om er echt te eten. Na er een paar keer in de rapte een potje koffie te hebben gedronken en daarbij gemerkt te hebben hoe vriendelijk en behulpzaam de juffrouw achter de toog zich opstelt, vraag ik of ik een foto mag nemen van het cafetaria. Natuurlijk mag dat. 

– “Mag ook zij op de foto staan?”

Wat dacht je? 

– “Nee” dus.

Ik probeer het ondeugend jongetje in me boven te halen en vraag:

– “Waarom niet?”

– “Gewoon omdat ik het niet wil.”

Tja, dat jongetje is niet enkel ondeugend maar ook nog eens vastberaden:

– “Waarom wil je dit niet?” 

– “Ik ben er niet op gekleed. Een volgende keer misschien.”

Ik beloof haar plechtig bij elk bezoek opnieuw te zullen vragen of ze nu wel op de foto kan. In de glimlach die ze niet kan onderdrukken, meen ik toch ook een zekere verveelde onwennigheid te merken. 

Tekst en foto’s: Lieven Vandenhole

Lees het Dagboek uit Rusland

Vorig artikel Poesjkinviering - Hommage Pouchkine
Volgend artikel Spelletjesmiddag Russisch

Maart 2024

Ons steunen

Deel je Trakteer ons op een 
Spasibo bestaat zonder geld, maar niet zonder inspanning. Vind je een artikel leuk? Doneer voor een vrijwilligersvergoeding van je favoriete auteur. Elke cent telt!