De Franse reiziger Sylvain Tesson blijft avontuurlijk alleen voor zijn eigen filosofische tevredenheid.
Hij heeft rond de wereld gefietst, hij liep te voet door Indië tot Calcutta. In 2010 ging hij naar het Baikalmeer om de duurste luxeproducten van onze tijd te vinden: ongestoorde eigen ruimte en absolute stilte. Eenzaamheid is ook een uitdaging voor de hedendaagse mentaliteit: zouden we onszelf nog kunnen verdragen?
‘Vijftien soorten ketchup. Vanwege dat soort dingen wilde ik weg uit deze wereld’, schrijft Tesson op de eerste pagina. Met deze minimale verwachting, 70 nauw gekozen boeken en zes supermarkt karren wodka, spaghetti en tabasco verhuisde hij naar een kleine blokhut aan het grootste en oudste zoetwatermeer ter wereld.
De dichtstbijzijnde van twee buren woont in vijf uur wandelen, elke dag begint met het opwarmen van de ruimte buiten de slaapzak, en dat lijkt Tesson een echte paradijs. In zijn blokhut brengt hij uren door bezig alleen met zichzelf, aan het sorteren, formuleren en noteren van zijn ervaringen. Deze verwerkt hij met een sterke theoretische aanpak. In zijn keuze voor wat ook een traag leven wordt genoemd, vertrekt hij van ideeën van Élisée Reclu: de toekomst van de mensheid ligt in de ‘volledige vereniging van het beschaafde en het primitieve’.
Het pure primitieve verdwijnt toch elke dag en het beschaafde is nog niet voldoende beschaafd. De laptop van de Franse kluizenaar overleeft de Siberische koude niet. Toch vindt Tesson genoeg nieuw materiaal in zijn eigen geheugen om na te denken over zijn visie van de wereld – gezien uit de wildste Russische hoek.
Sylvain Tesson. Zes maanden in de Siberische wouden. De Arbeiderspers, Utrecht – Amsterdam – Antwerpen, 2013
Ekaterina Verhees
