Nu we aan de Jenisej staan, kunnen we ofwel links ofwel rechts afslaan. Links is het een echte straat, rechts kan je enkel via het strand stappen. De straat draagt de naam van het adres van ons hotel. Het eerste huis heeft geen huisnummer. Ook de volgende huizen zijn niet genummerd. Gelukkig passeert er juist dan een wagen. De bestuurder ziet dat wij aan het zoeken zijn en stopt om te vragen of hij kan helpen. Hij bevestigt dat we in de juiste straat zoeken maar heeft geen weet van een hotel in deze straat. Misschien even verderop? Het laatste huis van de straat huisvest de post van Jenisejsk. Hier zullen ze het toch wel weten? Hun eigen huisnummer – ook het postgebouw draagt er geen – kennen ze nog net, of er zich ergens in deze straat een hotel bevindt daar moeten ze ons het antwoord op schuldig blijven. Dan maar terug naar het begin van de straat.
Nog voor we daar aankomen, komt de auto van daarnet de hoek omgereden. De bestuurder en zijn vrouw herinnerden zich waar ons hotel zich bevindt. Omdat het begint te regenen, zijn ze teruggekeerd om ons een lift te geven. We worden netjes voor de deur van ons hotel afgezet.
We hebben nog maar een paar stappen binnen gezet wanneer we van aan de bar begroet worden met “ah daar zijn de buitenlanders”. Blijkbaar vertelde de eigenares van het hotel aan onze begroeter dat ze buitenlanders verwacht. Sergej wist onmiddellijk dat wij dat moesten zijn. Is het echt zo duidelijk? Ja hoor, onze lichaamshouding, onze kleding heeft ons verraden. Hij is geboren en getogen in Jenisejsk. Hij werkt zijn hele leven al in de houtindustrie in Lesosibirsk. Jaren geleden werkte hij op de drijvende boomstammen zoals ik die zag. Nu werkt hij nog steeds in het zelfde bedrijf maar als werkorganisator. Hij is geen gast in het hotel maar houdt van de in het hotel geïntegreerde bar. Deze bar is het enige café die naam waardig in Jenisejsk. Wat is het leuk vragen te kunnen stellen aan een expert. Wanneer de boomstammen naar het noorden moeten, worden ze inderdaad nog op de aloude manier getransporteerd. Drijvend meegevoerd door de Jenisej. Er blijkt zelfs een speciale term te bestaan voor deze transportwijze: лесосплав (ljesosplav/ houtvlotterij). Dit kan op verschillende manieren. Een eerste methode is die waarbij de boomstammen niet met elkaar worden verbonden. Elk der stammen drijft individueel, zij het omringd door anderen. De voortbewegingskracht wordt enkel geleverd door de rivier waarin ze drijven. Dergelijke transporten worden meestal georganiseerd in de lente wanneer het debiet van de rivier hoger is. Deze methode werd in 1995 in Rusland verboden omdat sommige stammen door een verlies aan drijfvermogen zinken en zo de waterwegen verstoppen. Bij de twee methode worden de boomstammen met elkaar verbonden. Zo krijg je vlotten van gebundelde bomen. Deze vervolgens bemande vlotten vloeien mee met de stroom. Een andere optie is dat onderling verbonden vlotten worden getrokken door sleepboten. De derde methode is een combinatie van de beide voorgaande. Boomstammen worden ingepakt in een rechthoek van vier langere aan elkaar bevestigde stammen. Deze dozen van stammen worden aan elkaar gekoppeld en gesleept.
Hoe interessant ik zijn verhalen ook vind, het is tijd om afscheid te nemen. Hij is hier al te lang gebleven, ik moet echt wel iets eten.
Tekst en foto’s: Lieven Vandenhole
