Tijd, 3

Jan 15, 2018
Aanlegplaats Jenisejsk
Aanlegplaats Jenisejsk

Van Lesosibirsk is het niet ver meer naar Jenisejsk. Jenisejsk is één van de oudste steden van Siberië. De stad ontstond in 1619 als een door Kozakken opgericht fort aan de linkeroever van de Jenisej. De vruchtbare grond, de rijkdom aan ijzererts en goud en de nabijheid van de Jenisej – zowel bron van vis als transportweg bij uitstek – zorgden voor de bloei van deze stad. Van hieruit vertrokken heel wat expedities ter verkenning van het zuiden en het oosten van Siberië. Steden zoals Krasnojarsk en Irkoetsk die in hedendaagse naambekendheid en grootte Jenisejsk ver overtreffen, werden gesticht door de kozakken van Jenisejsk.

Van de 17de tot de 19de eeuw kende Jenisejsk een gestage groei. Tal van factoren droegen daartoe bij. De handel in huiden met de lokale stammen genereerde heel wat rijkdom en deze trok andere handelaars aan. Zo werd Jenisejsk een waar knooppunt van handelsroutes met Moskou, Tobolsk, het oosten en het zuiden van Siberië, de Amoer en zelfs China. De nu nog steeds van 1 tot 15 augustus georganiseerde jaarmarkt herinnert aan dit verleden. Het transport van goederen gebeurde in die tijd voornamelijk via waterwegen. Een eigen scheepswerf was een logisch gevolg. Het aanwezige ijzererts zorgde dan weer voor de ontwikkeling van een metaalindustrie. De afgeroomde rijkdom wou tentoongespreid worden. Dit trok ambachtslui van allerlei slag aan: schrijnwerkers, houtsnijwerkers, goud- en zilversmeden, iconenschilders, architecten, …. Deze maakten Jenisejsk tot een van de mooiste steden van Siberië.

Vrij grazende koeien
Vrij grazende koeien

Zoals het spoor zo vaak in Rusland een stad maakte of kraakte, is dit ook voor Jenisejsk het geval. Door de aanleg van de Trans-Siberische spoorweg in Krasnojarsk verloor Jenisejsk zijn status van hoofdstad van Oostelijk Siberië. Meer en meer geraakte de stad in verval. In 2000 werd het centrum van Jenisejsk opgenomen op de voorlopige lijst van de UNESCO.

Via de Leninstraat rijden we Jenisejsk binnen. Vrij grazende kalveren in een dorp, tot daar aan toe. Dat je ook in een stad met een kleine twintigduizend inwoners nagenoeg hetzelfde tafereel kan aanschouwen, verbaast me.

Ik weet het hotel waar we verblijven ongeveer liggen. Vanuit het hotel is er uitzicht op de Jenisej. We moeten dus richting rivier wandelen. De rivier zal hier overweldigender zijn dan ik al gewend ben. De enige rivier waarvan ik de naam al kende voor ik naar Rusland kwam, de Angara, mondt in Strelka – een dorpje op een 80 kilometer ten zuidoosten van Jenisejsk – uit in de Jenisej. Waarom de grotere rivier in zijn samenstromen met de kleinere rivier zijn naam verliest, blijft me onduidelijk. Wat ik net wel nog weet is waarom ik de Angara vooraf al kende. De Angara is onlosmakelijk verbonden met het mythische Baikalmeer, het grootste zoetwatermeer ter wereld, een beetje groter dan België. De Angara is de enige afvoerrivier van het Baikalmeer.

Lieven Vandenhole
Lieven Vandenhole

De Jenisej ligt echt niet ver van het busstation. Na een paar minuten stappen, hebben we al zicht op de rivier. Dichter naderend wijst Dennis me op de aanlegplaats voor boten. Zelf maakte hij een meerdaagse tocht op de Jenisej met een passagiersboot van Krasnojarsk tot Igarka. Hij was dus al in Jenisejsk maar kon toen niets van de stad zien. Enerzijds omdat ze hier aankwamen om middernacht. Anderzijds omdat hij er bewust voor koos niet mee te varen met een cruiseschip waarbij wordt aangemeerd in de interessante steden. Hij wou meereizen met de gewone Russen. Naast de cruiseschepen zijn er dus boten die varen als bussen. Van halte tot halte met aan elke halte een zo kort mogelijk tussenstop. Aan de aanlegplaats staan vele auto’s. Er wordt een boot verwacht. We kijken naar de aankomst, het leegstromen en het vertrek van het passagiersschip.

Tekst en foto’s: Lieven Vandenhole

Lees het Dagboek uit Rusland

Vorig artikel L’herbe de l’oubli: Tsjernobyl in poppentheater
Volgend artikel Taalcafé Oostende

Mei 2023

Ons steunen

Deel je Trakteer ons op een 
Spasibo bestaat zonder geld, maar niet zonder inspanning. Vind je een artikel leuk? Doneer voor een vrijwilligersvergoeding van je favoriete auteur. Elke cent telt!