Toen ze de wagon voor het eerst betraden, kwam de indringende geur hen onmiddellijk tegemoet. Wat een schitterende aanwinst voor het treinmuseum deze authentieke hospitaalwagon – die dienst heeft gedaan tijdends de Tweede Wereldoorlog - ook is, deze geur zullen ze toch moeten weten te neutraliseren. Daarover zijn de werkmannen, de gidsen en de verantwoordelijke van het museum het eens. Er worden verschillende pogingen ondernomen. Tevergeefs.
Gelukkig maar.
Er is weinig verschil tussen de visuele waarneming en een foto. Hoe echter de geur over te brengen? Een okergele tot lichtbruine organische geur? De geur van een in zijn stollingsproces met ontsmettingsmiddel vermengd bloed? De geur van een door overvloedig ingesijpelde lichaamsvochten week gemaakte hardhouten vloer? De geur van een door chemische middelen stopgezet verrottingsproces?
De geur maakt het stilleven levendig. De geur creëert extra beelden. Bloed dat van de operatietafel druppelt. Gillende patiënten. Zweetdruppels op het gezicht van de opererende arts, een zaag in de hand. Rennende verpleegsters...
Tekst en foto's: Lieven Vandenhole
