De jetlag valt tegen. Er zijn al drie dagen verstreken sinds mijn aankomst en nog steeds slaap en waak ik op de onmogelijkste uren. Deze morgen om vier uur lokale tijd klaarwakker. Wat te doen? Een beetje uit het venster staren naar de beginnende dag, niet dat er nu al veel zal te zien zijn.
Eventjes twijfel ik of ik echt wel wakker ben. Met zijn vijven zijn ze. Zijn dit wolven of lijken ze daar maar op? Nee wolven zijn het niet, het is een pack wilde honden dat hier rustig maar gericht zoekend op de campus rondloopt.
Na de zoekende honden verschijnt de dolende mens. De wagen stopt herhaaldelijk. De chauffeur stapt uit en snuffelt heel kort in elke vuilbak. Eens hij de vuilbakken aan het appartementsgebouw waarin ik woon bereikt, begrijp ik naar wat hij op zoek is. Gisteren was het vrijdagavond. Traditioneel een feestavond. De studenten zijn te lui om de lege bierflesjes terug te brengen. Hij verdient een centje aan hun leeggoed.
Later blijkt deze verklaring toch iets te eenvoudig. Nu ik zelf af en toe een pintje heb gedronken, wil ik de lege bierflesjes terugbrengen. In de winkel worden die geweigerd. Dan maar uitleg vragen aan de lerares. Inderdaad hier nemen winkels geen leeggoed terug. Er zijn in Krasnojarsk wel een paar bedrijven waar je dit kan binnenbrengen. Per bierflesje krijg je één roebel. Je moet ten minste twee verschillende bussen nemen om de dichtste inzamelplaats te bereiken. Het kost je dus naast anderhalf uur onderweg zijn ook nog eens 44 roebel aan busgeld. Ik leg mijn lege bierflesjes op een vrijdagavond in de vuilnisbakken aan het appartementsgebouw.
Tekst en foto’s: Lieven Vandenhole
