Op het eind van de 19e eeuw ontdekte West-Europa Rusland als een bron van spiritualiteit in een wereld die steeds materialistischer werd. Literatuur zette de toon, maar algauw drong de ‘Russische ziel’ ook op andere domeinen door: Russische denkers sloegen bruggen tussen scholastiek, socialisme en oriëntalisme; revolutionaire ideeën over algemene wereldvrede of een nieuwe wereldorde ontsproten aan Russische breinen. En brachten Russische patiënten Freud niet op zijn baanbrekende ideeën? Of leerde Pavlov niet dat men honden (en mensen?) kon conditioneren? Russisch werd een synoniem voor de artistieke avant-garde à la Kandinski en Stravinski, terwijl de Russische opera en de Ballets russes de Westerse bühnes domineerden.
Veel minder bekend echter is dat deze ‘Russische ziel’ bewust gecreëerd was en uitgedragen werd door een gewiekste reclamecampagne: impresario’s als Sergej Djagilev slaagden erin om het Russische exotisme aan het Westerse publiek te slijten en het op die manier tot een wezenlijk onderdeel te maken van het modernisme. Het hoogtepunt was ongetwijfeld de gecontesteerde creatie van Stravinski’s Sacre du Printemps in Parijs in 1913. Sindsdien zijn ‘de Russen’ niet meer weg te denken uit de (westerse) wereldcultuur.
Wie: Wim Coudenys bestudeert de relatie tussen Rusland en West-Europa. Hij focust daarbij vooral op culturele uitwisseling en westerse beeldvorming over Rusland. Recent onderzocht hij de Belgisch-Russische alliantie tijdens WOI, in de aanloop naar de Oktoberrevolutie van 1917.
Wanneer: 6 december, 14:00
Waar: Justus Lipsiuszaal, Faculteit Letteren, KU Leuven, Blijde Inkomststraat 21, 3000 Leuven
Prijs: €15, studenten - €5
