Tijd, 6

Feb 5, 2018
Het vrouwenklooster
Het vrouwenklooster

Als ik mag kiezen tussen het bezoeken van een vrouwen- of een mannenklooster is de keuze snel gemaakt. Hoewel ik aan de ingang van het vrouwenklooster lees dat het iedere zondagochtend te bezichtigen is, betreed ik het vrouwendomein toch ietwat aarzelend. Vanuit de kapel klinken gezangen. Op een bankje nabij de kapel zitten een oudere man en zijn dochter in een beladen stilte. Ik besluit die te verbreken en vraag hen of ik de kapel mag betreden. Natuurlijk mag dat. Hoewel ik niets met religie en haar rituelen heb, weet het serene gezang van de hoge vrouwenstemmen me toch in hogere sferen te brengen.

Na het bezoek aan het vrouwenklooster dwaal ik opnieuw rond in de stad.

Ook Jenisejsk heeft zijn monument ter herinnering aan de doden van de Grote Vaderlandse Oorlog. Dit monument lijkt te groot voor de omvang van de stad. Ik kan het niet laten na te tellen. Op elke herdenkingssteen staan twee kolommen. Elke kolom telt 40 namen. De halve cirkel bestaat uit twee rijen van elk 28 herdenkingsstenen. 56 stenen met elk 80 namen betekent dat bijna vierduizend vijfhonderd mensen uit dit stadje het leven lieten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een immens aantal in verhouding tot de totale bevolking. Zelfs als je niet enkel de stad maar ook de tot zijn administratief gebied behorende dorpen meerekent, kom je tot niet meer dan twintigduizend inwoners.

Monument ter herinnering van de doden van de Grote Vaderlandse Oorlog
Monument ter herinnering van de doden van de Grote Vaderlandse Oorlog

In Atsjinsk is in het oude stadsgedeelte nagenoeg geen enkel huis aangesloten op het stadswaternetwerk. Je bevoorraadt je van drinkbaar water aan een gedeelde kraan die door je hele straat wordt gebruikt. Ook in Jenisejsk stellen heel wat huizen het zonder drinkbaar water. Hier is het gedeelde aftakpunt echter “modern”. Enkel als geabonneerde kan je water aftakken met je persoonlijke magneetkaart, te verkrijgen bij de watermaatschappij.

Zowel Dennis als ik hebben het gevoel voldoende tijd te hebben doorgebracht in Jenisejsk. Zouden we een bus vroeger naar huis kunnen nemen? Wanneer we die vraag stellen aan de loketbediende van het busstation kan ze haar ongenoegen niet verbergen. Ze zucht maar controleert toch wanneer er nog vrije plaatsen zijn. We kunnen binnen het uur vertrekken als we een toeslag van 5% van de prijs van het busticket betalen.

Bij elke halte stapt een bediende van de busmaatschappij op. Telkens opnieuw wordt het aantal onbezette zitplaatsen gecontroleerd. Nu en dan wordt aan één van de passagiers gevraagd waar hij of zij afstapt. Nagenoeg de hele reis is de bus volledig bezet. Het veelvuldige controleren en bevragen heeft enkel als doel in te schatten waar hoeveel passagiers een ticket kunnen kopen.

Aftakpunt drinkbaar water
Aftakpunt drinkbaar water

Ongeveer halverwege de busreis stapt een dronken man ondanks het tegenpruttelen van zijn maten de bus op. Hij bevestigt dat hij geen ticket heeft maar vertelt ook dat hij dringend weg wil van zijn dorp en zijn leven. Onze buschauffeur is vriendelijk maar kordaat: de bus zal niet rijden tot onze dronken man hem verlaten heeft. Dit laat deze laatste toe zonder al te veel gezichtsverlies uit te stappen. Hij is daadkrachtig want hij zette zijn onvrede om in daden. Jammer genoeg lieten de omstandigheden hem niet toe écht te vertrekken.

Tekst en foto’s: Lieven Vandenhole

Lees het Dagboek uit Rusland

Vorig artikel Michaïl Sjisjkin – De kalligrafieles
Volgend artikel Dmitri Bykov – Eten in de wereldliteratuur

Maart 2024

Ons steunen

Deel je Trakteer ons op een 
Spasibo bestaat zonder geld, maar niet zonder inspanning. Vind je een artikel leuk? Doneer voor een vrijwilligersvergoeding van je favoriete auteur. Elke cent telt!