Tijd, 5

Jan 29, 2018

Zowel Dennis als ik zijn gewoon alleen te reizen. Ik ben blij dat hij voorstelt elk onze eigen gang te gaan en elkaar vanavond terug te ontmoeten in ons hotel om samen te eten.

Na de busreis, ons zoeken naar en het inchecken in het hotel en het luisteren naar een boeiend verhaal heb ik echt wel honger gekregen. Zo’n honger dat ik niet lang wil stappen naar een eethuis maar me onmiddellijk rep naar de winkel die we passeerden met de bus. Ontbijtkoeken en een doosje op fruitsmaak gebrachte melk zullen de ergste honger wel stillen. Aan de kassa blijkt er een probleem te zijn met het doosje. Ja het is een drankje dat duidelijk voor kinderen is bestemd maar dat mag ook ik toch kopen? Blijkbaar niet. Hoewel het doosje in individuele verpakking in de frigo staat uitgestald, kan dit specifieke merk niet per stuk worden verkocht. Een identiek doosje melk van een ander merk is de oplossing.

Dat het centrum van Jenisejsk is opgenomen op de voorlopige lijst van de UNESCO en dat er grootse plannen bestaan om van deze stad een toeristische trekpleister te maken, is te merken aan de vele historische gebouwen die in de steigers staan.

Dennis houdt er niet van dat de tv in de ontbijtzaal annex restaurant van ons hotel zo luid staat. Hij is nog maar begonnen aan zijn betoog hoe storend dat is als hij op zijn wenken wordt bediend. Samen met de tv vallen echter ook de lichten uit. Even later komt de dienster ons vertellen dat ze niet weten wanneer ze ons te eten zullen kunnen geven. De onverwachte powercut duurt anderhalf uur.

Een historisch gebouw in Jenisejsk
Historisch gebouw

Na het brengen van onze gerechten begint de dienster met het dekken van de tafels rondom ons. Verwachten ze hier nog zoveel gasten of zijn ze begonnen aan de voorbereiding van het ontbijt? Nu al mandjes met brood op tafel zetten, belooft weinig goeds voor morgenochtend. Het zal hard uitgedroogd brood worden.

Dan komen de verwachte gasten binnen. Zevenentwintig vrouwen met sjaaltje dat even voorheen wellicht nog hun hoofd bedekte. Drie sereniteit uitstralende mannen. Pas morgenochtend zal ik deze aantallen begrijpen. Ook al zakken Dennis en ik stevig door toch ben ik de volgende ochtend om vijf uur klaarwakker. Ik sta op en verras de uitbaatster. Amai die klopt ook lange dagen. Gisteren gaf ze ons eventjes na middernacht nog onze laatste wodka, nu is ze al druk in de weer met het ontbijt. Toch neemt ze even de tijd om te vertellen. Ze heeft drie gastenverblijven. Een van de drie bevindt zich in het domein van het vrouwenklooster. De groep vrouwen die gisterenavond laat kwam eten, is hier op bedevaart. De mannen zijn hun (spirituele) begeleiders. Het gastenverblijf binnen het vrouwenkloosters telt vier kamers. Drie kamers met elk negen bedden. Een kamer met vier bedden. Jenisejsk is in de zomermaanden een populair bedevaartsoord. Naast een vrouwenklooster is er ook een mannenklooster.

Tekst en foto’s: Lieven Vandenhole

Lees het Dagboek uit Rusland

Vorig artikel De terugkeer van Sovjetretro: “Nostalgie verkoopt”
Volgend artikel Veniamin Smekhov

Maart 2023

Ons steunen

Deel je Trakteer ons op een 
Spasibo bestaat zonder geld, maar niet zonder inspanning. Vind je een artikel leuk? Doneer voor een vrijwilligersvergoeding van je favoriete auteur. Elke cent telt!