Tijd, 1

Jan 1, 2018
Stadsbus
Stadsbus

Ik verkies alleen te reizen. Jenisejsk zal ik echter bezoeken in het gezelschap van mijn klasgenoot Dennis die min of meer zichzelf heeft uitgenodigd. Ik kan hem goed verdragen en maak geen bezwaar. Dennis zegt dat hij vertrouwen heeft in mijn keuzes hoe er te geraken en waar te logeren. Ik denk dat hij de stad wil bezoeken maar liever niets van voorbereidingswerk heeft. Toch zal hij me moeten vergezellen bij de aankoop van het busticket. De leraressen verzekerden me dat je daarvoor je paspoort nodig hebt.

In theorie kan je overnachtingen online boeken. Enkel in de echt grote of bekende steden is er daadwerkelijk aanbod. Een kamer in het gastenverblijf dat ik op het oog heb, kan je enkel telefonisch boeken. Ik heb al gemerkt dat bij de afwezigheid van non-verbale communicatie mijn begrijpen sterk vermindert. Gelukkig wil onze lerares best wel bellen naar het hotelletje. De dame aan de andere kant van de lijn is er duidelijk niet gerust op. Buitenlanders die bij haar willen verblijven! Het begrijpen van onze niet Russische namen blijkt een te moeilijke opgave. Uiteindelijk wordt de kamer geboekt op naam van onze lerares.

Met twee reizen vergt afspraken. We spreken af om 9 uur ‘s morgens aan de bushalte.

Dennis is altijd te vroeg in de les en zal dus ook wel veel te vroeg aan de bushalte staan. Ik ben enthousiast en de tijd nodig om wakker te worden, is korter dan ingeschat. Waarom niet al vroeger naar de bushalte gaan? Ik kom toe aan de bushalte om 8.40 uur. Nog geen Dennis te zien. Een eerste bus naar het междугородный автовокзал (mejdoegarodniej avtovokzal / tussenstedelijk busstation) passeert. Tien minuten later: zou er iets mis zijn met Dennis? Nog eens tien minuten later nog steeds geen Dennis: dat is echt niet van zijn gewoonte, is hij vergeten dat we onze afspraak een kwartiertje vervroegden? Een tweede bus naar het tussenstedelijk busstation passeert. 9.15 uur en nog steeds geen Dennis. Moment om in actie te schieten. Zijn telefoonnummer heb ik niet. Via Anna van het internationaal departement bekom ik zijn nummer. Hij pakt niet op. Het enige waar ik nog kan aan denken, is dat hij aan de andere bushalte staat. Als hij daar niet is, vertrek ik alleen.

Lieven Vandenhole
Lieven Vandenhole

Reeds 100 meter voor de bushalte zie ik hem zitten met zijn typische beige vest. Het lijkt erop dat hij zich nog niet druk maakt over “mijn te laat zijn”. Misverstanden: bij dé bushalte denkt hij aan deze bushalte aan de winkeltjes, ik aan de bushalte het dichtst bij ons appartementsgebouw. Zijn telefoon besloot hij niet mee te nemen, die kan je op reis enkel verliezen. Vijf minuutjes later zitten we op de stadsbus. We komen ruimschoots op tijd aan bij het tussenstedelijk busstation en nemen nog de tijd om een koffie te drinken.

Net zoals bij de trein wordt ook het infobord voor vertrekkende bussen ingedeeld op basis van de windrichting waarheen je wil. Jenisejsk ligt op een 330 kilometer ten noorden van Krasnojarsk. De busreis zal volgens het reisschema ruim 6 uur duren. Die lange duur is te verklaren door de haltes in de grotere dorpen. Wij vertrekken om 10.49 uur. Een bewuste keuze om op de heenweg een dagbus te nemen. Voor ons beiden is de stad Jenisejsk bijna een excuus om doorheen een lange busreis een beeld te krijgen van een ander deel van de kraj. Op de terugweg wordt het een nachtbus.

Tekst en foto’s: Lieven Vandenhole

Lees het Dagboek uit Rusland

Vorig artikel Mayakovski en wij: begin met een vraagteken
Volgend artikel Vladimir Ronin, Trans-Siberische spoorlijn

Maart 2024

Ons steunen

Deel je Trakteer ons op een 
Spasibo bestaat zonder geld, maar niet zonder inspanning. Vind je een artikel leuk? Doneer voor een vrijwilligersvergoeding van je favoriete auteur. Elke cent telt!