Onze dronken man doet wat hij heeft beloofd en komt zo samen met ons om 21 uur - mooi op schema - aan te Chanty-Mansiejsk. Het bus- en het busbootstation bevinden zich in hetzelfde gebouw langs de rivier Irtysj. Nog maar pas uitgestapt, word ik al verwelkomd. Hun begroetingen zijn hartelijk, veelvuldig, pijnlijk. “Wow, er loopt er hier een in bermuda rond,” moeten ze gedacht hebben. Hoewel ik er een paar te pakken krijg, geef ik me binnen de kortste keren over. Waar is die muskietenspray?
We bellen onze gastvrouw. Hoewel onze verblijfplaats helemaal niet ver van het station verwijderd is, raadt ze ons aan de bus te nemen. We moeten immers een steile heuvel over. Ons geduldig wachten aan de bushalte wordt beloond. Eindelijk komt de bus eraan. Stoppen doet hij niet. Verdorie, als we even lang moeten wachten op de volgende bus dan waren we er te voet al geweest. Een marsjroetka dan maar. Onze medepassagiers vertellen ons waar af te stappen. Nu zijn we vlakbij. Snezjnaja straat. In deze straat geen woonblokken maar gewone huizen. De straat vertoont heel wat zijsprongetjes. Het huisnummer vinden, zal niet evident zijn. Na verschillende zijstraatjes te hebben uitgeprobeerd, zien we nummer 21. Onze gastvrouw vertelde dat ze zelf niet aanwezig is. Dat we het poortje in de omheining maar open te duwen hebben, dan onmiddellijk rechts af te slaan, de trap die we zien op te gaan, de tweede deur aan de rechterkant te openen. Daarachter vinden we ons appartementje. De sleutel zit op de deur. Het is intussen bijna 23 uur.
We volgen haar instructies. Poortje ontgrendelen en openduwen. Een beetje naar rechts. De trap waarover ze sprak, leidt naar de bovenverdieping van een schuur? En bij nader inzien is dit geen trap, maar een ladder. Eventjes op onze stappen terugkeren tot buiten de massiefhouten omheining. Ja dit is huisnummer 21. Terug binnentreden. Een hond die blaft vanuit het hoofdgebouw op het terrein. Het licht floept aan. Zij was toch niet thuis? In de deuropening verschijnt een man. Wat doen we op zijn terrein?
Tekst en foto's: Lieven Vandenhole
