Weeskinderen

Okt 22, 2019

Naast de Russisch-Orthodoxe kerk, waartoe de overwegende meerderheid van de Russische bevolking behoort, komen ook andere kerken en religies in Rusland voor. Zo bezoekt de Belgische pastor Guido Vanbrabant al 20 jaar Russische baptisten in de verste uithoeken van het land. Met Spasibo deelt hij zijn herinneringen aan zijn dierbaarste ontmoetingen.

Mijn eerste uitnodiging om Siberië te bezoeken was einde 1999, hartje winter dus. Mijn vertaler en ik kwamen toe in de stad Novokoeznetsk, een onbekende naam voor mij. Wij werden heel vriendelijk ontvangen door de mensen die ons uitgenodigd hadden.

Tijdens de samenkomsten viel het mij op hoe aandachtig een groep kinderen zat te luisteren. Tijdens de maaltijd hoorde ik dat deze kinderen uit een weeshuis kwamen. Tijdens de pauze kwamen zij naar mij toe en vroegen of ik hun weeshuis wilde bezoeken. Ik vroeg hen of de school ver was: "Nee, slechts één nacht met de trein en twee uren met de bus. Echt niet ver," was hun antwoord.

Met de hulp van andere mensen uit het Westen kochten wij al het snoepgoed dat in voorraad was

In het voorjaar van 2000 bezochten mijn vertaler en ik het weeshuis in Shushenkoye. Wij namen een vlucht van Moskou naar Novokoeznetsk, en zetten onze reis van daaruit verder met de trein. Één nacht met de trein naar Abakan en daarna nog ongeveer één uur met de wagen naar Shushenkoye.

De kinderen waren overgelukkig dat ik de moeite had gedaan om hen te bezoeken. De hele dag vertelden ze mij verhalen over hun jonge leven in Siberië.

De leerkrachten in het weeshuis waren verbaasd dat iemand uit het Westen de school kwam bezoeken. Zij vertelden mij over het persoonlijke opleidingsprogramma van de kinderen. Op basis van het studievermogen van de kinderen werden zij naar scholen gestuurd waar ze een passende opleiding kregen. Ik vond dit erg indrukwekkend.


© Guido Vanbrabant

Als wij de gelegenheid hadden gingen wij picknicken met natuurlijk een kampvuur.

Wij zijn een paar keer naar een winkel geweest en met de hulp van andere mensen uit het Westen kochten wij al het snoepgoed dat in voorraad was. De winkelier wist van verbazing niet wat hij moest doen, maar wij konden ieder kind wat geven.

Tekst: pastor Guido Vanbrabant

Vorig artikel De Malediven in Siberië
Volgend artikel Buitenlander aan de Obse Zee