Hoe voelt het een kind te zijn van twee landen? De jonge Russische Belg Georgi Petit-Jean (16) uit Brugge vertelt het aan ‘Spasibo’ in onze nieuwe rubriek over taal en mensen.
‘Mijn naam is Georgi, wat overeenkomt met de Nederlandse varianten Jurgen, Joris en Jeroen, en ik ben een Russische Belg. Mijn vader was in Rusland komen wonen en heeft daar mijn moeder ontmoet. Kort daarna moest hij echter door gezondheidsomstandigheden terug naar België. Toen ik acht jaar werd, reisden we hem achterna.
Mijn eerste taal is het Russisch, al gebruik ik nu voornamelijk Nederlands. Het Nederlands heb ik niet moeten leren: ik was nog jong genoeg om dat vanzelf te laten gebeuren. Ik ging gewoon naar school en op een dag sprak ik twee talen.
Het is zeer interessant om zo’n rijke taal als het Russisch te beheersen. Met andere tweetaligen hier in Vlaanderen ben ik altijd geneigd om Russisch te praten, zo onderhoud ik de taal. En bovendien verstaat er niemand anders jou, wat soms zeer handig kan zijn! Als ik dan in Rusland ben, is het net omgekeerd: ik praat liever Nederlands als er Vlaamse vrienden mee zijn.
Elke zomervakantie ga ik naar Rusland, wat altijd het toppunt wordt van het jaar. Eén van de opvallendste verschillen tussen Vlaanderen en Rusland is dat er zeer weinig natuur is overgebleven in België. Ook de mentaliteit van de mensen is toch wel echt anders. De doorsnee Belg is bijvoorbeeld een stuk materialistischer.
Ik ga naar de Russisch- orthodoxe Kerk in Oostende, en ken daardoor een grote kring Russischsprekenden. Ik voel mij dan ook veel meer thuis in Rusland. Het is een totaal andere wereld, er hangt daar echt een andere atmosfeer, het is niet in woorden weer te geven.
In Rusland is men positief over mijn tweetaligheid, en dat ik nog eens Frans zal kennen naar het eindigen van mijn schoolcarrière. In België ervaar ik eerder het omgekeerde. Door de negatieve indruk die de meeste Belgen onder invloed van de media van Rusland hebben gekregen, werd ik zelfs een tijd gepest in de lagere school. Nu is dat natuurlijk niet meer het geval, maar word ik toch door sommigen als ‘anders’ beschouwd. Dit is jammer in een land waar men naar tolerantie streeft. Ik heb daar wel veel uit geleerd, nu kan ik met zekerheid zeggen dat ik stalen zenuwen heb, en er niemand mij snel uit evenwicht kan brengen.
Ik ben meer met mijn hoofd bezig dan met mijn handen. Logica speelt een belangrijke rol in mijn leven, waardoor gevoelens vaak op de achtergrond staan. Ik studeer wetenschappen-wiskunde en zal hierna hoogstwaarschijnlijk iets met linguïstiek doen. Ik heb veel hobby’s zoals ninpo (gevechtskunst), origami, fitness, karabijnschieten, piano, gedichten schrijven…
Ik vind het echt super dat ik deel uitmaak van zo’n geweldige cultuur als de Russische. Ik heb toegang tot een hele reeks aan geweldige Russische literatuur, kan genieten in de vakantie van prachtige natuur en heb een heel interessante en grote familie in beide landen. Tevens ervaar ik een groot voordeel als internetgebruiker. Op de wijde vlaktes van de wereldweb staat er na Engels het meeste materiaal in het Russisch.
Ik zou zeer graag weer in Rusland gaan wonen, maar jammer genoeg kan dat nog niet. Als ik volwassen ben, zal ik het zeker doen. Natuurlijk ga ik regelmatig eens mijn grote Belgische familie en vrienden opzoeken. En het schone Brugge natuurlijk’.
