Road trip uit Toeva, 9

Mrt 18, 2019
Spoorwegovergang. In Rusland negeer je slagbomen of belsignaal niet
Spoorwegovergang. In Rusland negeer je slagbomen of belsignaal niet

Hij staat symbool voor Rusland. Ik heb hem al vele keren ontmoet op bordjes die voor hem waarschuwen. Enkele keren als dood levensgroot model, langs de kant van de weg te koop aangeboden. De eerste ontmoeting met een echte is onecht. 

Onze laatste nacht. Het gevoel thuis te komen, kondigde zich gisteren een eerste keer aan in Krasnojarsk, de stad waar ik vorig jaar studeerde. Morgen nog een paar uurtjes rijden tot Novosibirsk, mijn uitvalsbasis van de voorbije maanden. Berust thuis enkel op vertrouwdheid met? Neemt het thuisgevoel toe met toenemende vertrouwdheid?

Onze laatste nacht. Naar huis terugkeren, stemt me ook nu melancholisch. Ik denk aan wat mijn vader vertelt. Als kind weende zijn zus wanneer ze op reis “moest” vertrekken, hij wanneer hij van reis huiswaarts moest keren. 

Masha's verblijf
Masha's verblijf

We hebben de hele nacht nagenoeg aan zijn of eigenlijk haar zijde doorgebracht. Onbegrijpelijk dat we haar gisteren niet opmerkten. Het was niet eens donker toen we besloten in dit café-hotel te overnachten. We wandelden er zelfs rond omheen, stonden herhaaldelijk stil bij de onmiddellijke overgang van het parkeerterrein in wilde natuur. En toch ontdekken we haar pas nu: Masha. Haar verhaal? Ze kruist in de taiga het pad van jagers. Hoewel maar twee maanden oud is ze helemaal alleen en volledig op zichzelf aangewezen. De jagers kennen haar lot – als ze niet ingrijpen –  maar al te goed. Ze besluiten haar te redden. Is dat lot wel het betere? Of is de melancholie die ik in haar ogen lees eigenlijk de mijne?

Masha
Masha

Tekst en foto's: Lieven Vandenhole

Lees het Dagboek uit Rusland

Vorig artikel De huidskleur van spelers is voor onze club nooit een criterium geweest
Volgend artikel Siberië in woord en beeld