Aan de rand van de stad, keerpunt van tram nummer 13. Een geïmproviseerde markt. Een los van de kraampjesverkopers, nagenoeg lege markt. Mensen die er anders uitzien dan ik intussen gewend ben. Andere gelaatstrekken. Het merendeel een lichtjes andere huidtint. Andere kledij. Is dit een apart gehucht? Een afgescheiden micro-samenleving binnen deze grootstad?
Achter de markt een containerdorp, opslagplaats van de koopwaar. Bij de terugkeer naar de eigenlijke markt, merk ik dat de viriliteit uitstralende bebaarde jongeman die ik al een paar keer kruiste, zijn eigen groenten- en fruitkraampje uitbaat. Hij knikt.
Een in elkaar geknutselde eetgelegenheid lonkt. Ideale uitkijkpost.
Een eerste indruk is dikwijls misleidend. Rond het uur dat een gemiddelde werkdag erop zit, krijgt de markt een ander karakter. Een gemengd karakter. Het koperspubliek vormt in al zijn verscheidenheid een afspiegeling van de Rus zoals ik hem ken. Na hun dagtaak op weg naar huis, slaan ze hier proviand in.
De bebaarde jongeman passeert aan mijn uitkijkraam. Uit de andere richting komt een bleek meisje met felrosse haren aangewandeld. Hun beider lichaam hapert, komt tot stilstand, houdt even halt bij het andere. Hun blikken verstrengelen. Een onhandige glimlach, gemompel, geen echte woorden. Even plots als hun beweging stokte, komt ze opnieuw op gang. Beiden vervolgen hun weg in tegenovergestelde richting.
Binnenkort is deze markt niet meer. Hij ruimt plaats voor een nieuw te bouwen buitenstedelijk busstation.
Tekst en foto's: Lieven Vandenhole
