Brand

Feb 19, 2018
Brandweer Krasnojarsk © sibexcursion.ru
Brandweer Krasnojarsk © sibexcursion.ru

Geshampood en ingezeept in het bad, klaar om me af te spoelen met het 5-liter-emmertje. Waarom gaat een brandalarm altijd af op het slechtst mogelijke moment? Het brandalarm is geen sirene maar een stem die eindeloos hetzelfde bericht herhaalt. Je hoort deze stem in je eigen appartement, in dat van je buren, in de gang. Op automatische piloot spoel ik me af, kleed ik me aan. De instructie “wat te doen in het geval van brand” die ik de eerste dagen aandachtig las om mijn Russisch te oefenen, is goed blijven hangen. “Neem de tijd om je belangrijkste documenten mee te nemen.” Ik neem mijn klein rugzakje en stop daarin mijn paspoort, mijn medisch verzekeringsformulier, mijn bankkaart, mijn portefeuille en mijn vliegtuigticket. Ook mijn laptop grabbel ik nog snel mee. Aan de voordeur van mijn appartement keer ik terug. “Sluit alle vensters.” Dat was ik vergeten. Ik sluit mijn voordeur en ga via de trap naar beneden.

Tot mijn verbazing ben ik de enige op de trap. Echt snel kan ik nochtans niet geweest zijn? Het appartementsgebouw telt vierentwintig verdiepingen en mijn appartement is op het zesde. De bewoners van de hogere verdiepingen zou ik toch nog moeten tegenkomen?

Ik kom in de lobby. De bewakers-receptionisten zitten niet in hun bureau maar het kantelhekje staat open. Buiten het appartementsgebouw staan nog maar vier anderen. Hoe komt het dat niemand reageert? Nu meen ik me te herinneren iets gelezen te hebben over een brandoefening. Ik vraag het aan de vrouw die ik herken als kuisvrouw. Zij bevestigt dat het om een oefening gaat. Een rijzige vijftiger stapt bellend uit een net aangekomen wagen en neemt de situatie in zich op. Dat is een verantwoordelijke, denk ik. Hij vraagt me waarom er maar zo weinig mensen buiten zijn. Ik vraag hem of het inderdaad om een oefening gaat. Hij antwoordt “Кто знает?” (Wie weet het?) Tja, dan ga ik toch nog maar even buiten blijven.

Lieven Vandenhole
Lieven Vandenhole

Een paar minuten later komen Michael – een Amerikaan die hier zal werken als professor wiskunde en sinds een paar weken in ons klasje zit – en zijn vrouw naar buiten. Ook hij verbaast zich over het geringe aantal bewoners dat buiten staat. Het is wel al 9.30 uur maar voor de studenten is het nog vakantie en velen hebben de gewoonte vrij laat op te staan.

Ik stap rond het appartementsgebouw en zie geen teken van brand. Ik ga terug de lobby in om te proberen meer informatie te verkrijgen. Daar kom ik de directrice van het appartementsgebouw tegen. Er stond inderdaad een oefening gepland om 10 uur deze morgen. Het brandalarm dat mij en enkele anderen naar buiten joeg was echter een echt alarm.

Waarom gaat een brandalarm altijd af op het slechtst mogelijke moment? Al diegenen die meenden dat het maar een oefening was en daarom niet reageerden hebben geluk. Het ging om ernstige rookontwikkeling in een appartement op de twintigste verdieping en niet om een echte brand…

Tekst: Lieven Vandenhole

Lees het Dagboek uit Rusland

Vorig artikel Inkopen
Volgend artikel Toergenjev-salon: het beeld van de vrouw

Maart 2024

Ons steunen

Deel je Trakteer ons op een 
Spasibo bestaat zonder geld, maar niet zonder inspanning. Vind je een artikel leuk? Doneer voor een vrijwilligersvergoeding van je favoriete auteur. Elke cent telt!