Russen en Russinnen – Semyon 

Dec 3, 2018

“Ik begrijp niet dat er nog steeds zo veel Lenin-standbeelden staan. Er wordt over de middeleeuwen gesproken als over de donkere tijden. Lenin luidde het begin in van de donkere tijden van Rusland. Het begin van een periode van niet zijn, het begin van verloren jaren.”

In de stolovaja ben je verondersteld zelf je plateau op te ruimen. Je brengt hem naar de vensteropening waarachter de vaatwas zich bevindt. Je plaatst hem op de vensterbank. De keukenmedewerkster ruimt hem af. Soms is de aanvoer te hoog en worden de plateaus op de tafel voor de vensteropening geplaatst. Deze kan de keukenmedewerkster, ondanks het zich overrekken, slechts met moeite naar zich toetrekken. Wanneer Semyon dit ziet, reikt hij haar deze plateaus aan om vervolgens de zijne te overhandigen.

Andere dag. Na onze lunch wandelen we pratend de trap van de stolovaja af. Semyon ziet hem als eerste. Hij stokt ons gesprek. Dan pas merk ik hem. Daar beneden aan de trap. Roerloos. Genegeerd door de velen die hem passeren. Een man ruggelings uitgestrekt op de vloer. Geen teken van leven. Semyon loopt op hem toe, knielt neer. De man reageert niet. Nu merken ook anderen de uitgetelde man. Een van hen belt op Semyons vraag de hulpdiensten. Een heel zwakke ademhaling, een volledig ontspannen lijf. Semyon vermoedt een epilepsie-aanval in zijn eindfase. Hij legt zijn jas onder het achterhoofd van de man. Herhaalde aansprekingen blijven onbeantwoord. Een vrouw neemt de bewusteloze man de pols, lijkt het. Dan begint het prevelen. Semyon en zij wisselen enige woorden uit. Het wordt pas later duidelijk waarom ik ze niet begrijp. Denkt ze dat hij zal overlijden en begint ze daarom te bidden? Het wachten duurt eindeloos. Met een draagbed in de hand komen ze in looppas binnen. Ze herkennen hem onmiddellijk als een regelmatige klant. Ook nu wellicht een epilepsie-aanval. Omdat hij niet reageert, schuiven ze hem op het draagbed. Plots springt hij op, vijandig rondomheen starend. Alsof er niets is gebeurd, gaat hij de trap op. Hij stapt doelgericht op een tafel toe en vervolgt zijn onaangeroerde lunch.

Ik heb een dak boven mijn hoofd, lijd geen honger en kan studeren. Velen zijn slechter af. Ik heb het geluk in Rusland te zijn geboren.

Semyon komt terug op de woordenwisseling met de prevelende vrouw. Ze denkt een heelster te zijn en al velen te hebben geholpen met haar bijzondere krachten. Semyon bedankt voor haar bedenkelijke hulp. Schrijft zij de afloop toe aan haar geneeskundige krachten?

“Ik groeide op in Barnaoel. Op mijn twaalfde stuurden mijn ouders me op internaat in Groot-Brittannië. Ik studeerde na vier jaar af aan de middelbare school. Tijd om terug te keren. Bij afwezigheid van verdragen, werd mijn diploma niet erkend en moest ik in Rusland de middelbare school over doen. In een privéschool kon dit sneller. Op twee maanden tijd beëindigde ik mijn tiende jaar. Mijn elfde jaar behaalde ik – in een verkort programma – buitengewoon hoge scores. Ik nam deel aan een olympiade Engels. Mijn tweede plaats opende de deuren tot alle Russische universiteiten. Ik koos voor de staatsuniversiteit van Novosibirsk en beëindigde zonet het tweede jaar van de studie vertaler-tolk Engels, Spaans en Russisch. Nog twee jaar te gaan, denk ik reeds aan een vervolgopleiding in een heel ander domein: regisseur. Mijn hele leven al ben ik gepassioneerd door film. 

Ik ben bijna 21 jaar oud. Omdat mijn vader intussen overleden is, ontvang ik een maandelijkse uitkering van 8000 roebel. Tel daar mijn studiebeurs van 2000 roebel bij en je komt tot een maandbedrag van 10 duizend roebel (ongeveer 125 euro). Mijn moeder die nog in Barnaoel woont, verdient minder als kaarsenverkoopster in een kerk. Luxe zoals koekjes bij de koffie of uit eten gaan, kunnen we ons niet veroorloven. Ik heb een dak boven mijn hoofd, lijd geen honger en kan studeren. Velen zijn slechter af. Ik heb het geluk in Rusland te zijn geboren.”

Interview en foto: Lieven Vandenhole

Lees het Dagboek uit Rusland

Vorig artikel Alisa Ganijeva – Liefde in de Kaukasus
Volgend artikel Krim vecht voor voetbaltoekomst: ‘Barcelona wil toch ook Frankrijk in?’

Maart 2024

Ons steunen

Deel je Trakteer ons op een 
Spasibo bestaat zonder geld, maar niet zonder inspanning. Vind je een artikel leuk? Doneer voor een vrijwilligersvergoeding van je favoriete auteur. Elke cent telt!